Τάκης Χρυσανθακόπουλος
Σε μία εποχή που τα Fame Story και η σκανδαλολογία κερδίζουν το ενδιαφέρον της πλειοψηφίας του λαού μας, περισσεύει καιρός για ποίηση;
Δυστυχώς ή ευτυχώς είμαστε ρομαντικοί αναχρονιστές και πιστεύουμε ότι ο 21 ος αιώνας θα είναι ο αιώνας της ποίησης ή της καταστροφής προσυπογράφοντας έτσι τα λόγια κάποιων εναπομεινάντων σοφών της εποχής μας. Διότι απ' τα αδιέξοδα του πολιτισμού μας και της κοινωνίας μας δεν θα μας βγάλει ένας άλλος ορθολογισμός, αλλά η ονειρική ματιά μέσα από τη νύχτα στην οποία βρισκόμαστε. Γιατί όπως λέει ο Ελύτης "για να δεις την πραγματικότητα πρέπει να πατάς με το ένα πόδι στη γη και το άλλο στον ουρανό". Έτσι μπαίνει το ερώτημα; Γιατί Γ. Σεφέρης; Γιατί όμως διαλέξαμε να ταξιδέψουμε με τα ποιήματα του Γ. Σεφέρη;
Όχι γιατί είναι ο αναγνωρισμένος Νομπελίστας ποιητής μας, ούτε γιατί η ποίησή του είναι (με τη ευρεία έννοια του όρου επίκαιρη), αλλά γιατί είναι ο αγαπημένος μου ποιητής.
Γιατί κατέφευγα στους στίχους του «μόνος, σκοτεινός μέσα στη νύχτα και ακυβέρνητος σαν το άχερο στ' αλώνι» και αναζητούσα « την ακύμαντη γαλάζια θάλασσα μέσα στην καρδιά του χειμώνα».
Γιατί έγινε φίλος μου, δάσκαλός μου, σύντροφός μου.
Έτσι ήθελα να επικοινωνήσω μαζί του φωναχτά. Τι ανάγκη έχει όμως ο μεγάλος ποιητής απ' τα λόγια και τα έργα κάποιου ασήμαντου εκπαιδευτικού της μίζερης επαρχίας μας; Η επαφή μου με το έργο του με ώθησε να ξεπεράσω δισταγμούς και να μιλήσω γιατί « είναι καιρός να πούμε τα λιγοστά μας λόγια γιατί αύριο η ψυχή μας κάνει πανιά» Κι αυτό το ένιωθα ότι ισχύει και για μένα.